مهمترین عامل بقای صنعت کشاورزی، آب است. در کشور ما که دارای نواحی بیابانی و خشک است، بخش عمده‌ی نیاز به آب، از منابع زیرزمینی، یعنی چاه‌ها تامین می‌شود. در برخی از مناطق، تنها منبع تامین آب مورد نیاز کشاورزی، چاه‌ها هستند. بدیهی است مدیریت و بهره‌برداری اصولی از چاه، می‌تواند در کاهش هزینه‌های این بخش موثر باشد.

چاه به عنوان یک سیستم مکانیکی، نیازمند تعمیر و نگهداری است. درصورتی که فرایند تعمیر و نگهداری چاه به طور منظم انجام نشود، چاه دچار پیری و زوال می‌شود. از اثرات زوال چاه می‌توان به کاهش آب‌دهی، افزایش افت دینامیکی و افزایش برق مصرفی اشاره نمود. همانطور که نسبت به تعویض تسمه تایم یا روغن خودروی شخصی‌مان اقدام می‌کنیم، بایستی برای تعمیر و نگهداری چاه نیز اقدام نماییم. رسوباتی که در سطح جدار و یا پشت لوله جدار در فضای بین گراول پک تشکیل می‌شوند، مهم‌ترین علت افزایش افت دینامیکی و یا کاهش آب‌دهی، تنگ‌تر شدن مسیر‌های جریان آب به دلیل مهاجرت ریزدانه‌ها و تشکیل رسوباتی مانند بی‌کربنات‌ها است. با انجام عملیات احیای چاه، اثرات پیری و زوال چاه را کم می‌کنیم و بازدهی و بهره‌وری چاه را افزایش می‌دهیم.