صنعت نفت و گاز و صنایع پایین‌دستی آن که شامل مجتمع‌های پتروشیمی می‌باشد، همانند بیش‌تر صنایع برای تولید محصولات متنوع نیاز به آب دارد؛ با این تفاوت که مصرف آب در آن در قیاس با سایر صنایع، بالاتر است. مصارف آب در صنعت پتروشیمی را می‌توان به سه بخش آب مورد نیاز در فرآیند، آب مورد نیاز در برج‌های خنک‌کننده و تولید بخار و در نهایت آب مورد نیاز در مصارف عمومی، تقسیم کرد. در این بین سهم دو مورد اول حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد از آب مصرفی در یک واحد پتروشیمی می‌باشد. در حال حاضر از منابع آبی مختلفی جهت تامین نیاز آبی واحدهای پتروشیمی در کشور استفاده می‌شود. به عنوان نمونه در پتروشیمی مبین و دماوند از آب دریا، در منطقه ویژه اقتصادی از رودخانه کارون، در اصفهان و شیراز از آب سد و در پتروشیمی اراک از چاه‌های عمیق استفاده می‌گردد.

علاوه بر چاه‌های آبی که برای تامین آب مصرفی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در استحصال نفت نیز به چاه‌های زهکشی برای جذب آب شور استخراج شده به همراه نفت نیز از چاه‌ها استفاده می‌شود. ضریب جذب آب در چاه‌های زهکش نیز مانند ضریب برداشت، می‌تواند تحت تاثیر عوامل تشکیل رسوب تغییر کند و راندمان چاه را به مرور کم کند. به عبارت دیگر، در چاه‌های زهکش نیز با مساله‌ی پیری و زوال چاه مواجه هستیم. این پدیده در چاه‌هایی که در معرض آب شور هستند، نمود بیشتری دارد و با سرعت بالاتری رخ می‌دهد.

علاوه بر چاه‌های آب، چاه‌های نفت نیز با مساله کاهش بازدهی و پیری مواجه می‌شوند و عملکرد آن‌ها به دلیل ایجاد رسوبات آلی و معدنی کم می‌شود. خدمات این شرکت برای احیای بازدهی چاه‌های نفت نیز بکار گرفته می‌شود و تاثیر آن در مقایسه با اسیدشویی و یا به موازات آن، شگفت‌انگیز خواهد بود.