اسید گلیکولیک می‌تواند به طور غیرمستقیم در فرآیند برداشت بیوفیلم‌ها و اکسیدهای آهن از سطوح مختلف، از جمله چاه‌ها، مفید باشد. این ماده به دلیل دو خاصیت کلیدی در این زمینه موثر عمل می‌کند:

1. کمپلکس کننده یون‌های فلزی:

اسید گلیکولیک به عنوان یک عامل کمپلکس کننده عمل می‌کند، به این معنی که می‌تواند با یون‌های فلزی موجود در آب، مانند کلسیم و منیزیم، که نقش اساسی در ساختار بیوفیلم‌ها دارند، پیوند برقرار کند. این پیوند می‌تواند ساختار بیوفیلم را ضعیف کرده و جدا شدن آن از سطوح را آسان‌تر کند.

2. انحلال رسوبات اکسیدی آهن:

علاوه بر این، اسید گلیکولیک می‌تواند با یون‌های آهن موجود در اکسیدهای آهن نیز پیوند تشکیل دهد و منجر به انحلال آن‌ها شود. این خاصیت اسید گلیکولیک را برای حذف رسوبات اکسیدی آهن از سطوح مختلف، از جمله چاه‌ها، مناسب می‌کند.

سولفامیک اسید می‌تواند به عنوان مکمل اسید گلیکولیک در فرآیند برداشت رسوبات استفاده شود. سولفامیک اسید در انحلال رسوبات کربناته بسیار موثر است، اما در برداشت اکسیدهای آهن کارایی ندارد. اسید سولفامیک به طور خاص به رسوبات کربناتی حمله می‌کند و در مقایسه با سایر اسیدها، تاثیر کمتری بر روی فلزات دارد. این امر آن را به گزینه‌ای مناسب برای احیای چاه‌هایی با لوله های جدار فلزی تبدیل می‌کند.