۱– احیا چاه آب:

احیا چاه آب، روشی مناسب برای افزایش آبدهی چاه در شرایطی است که کاهش آبدهی به دلیل رسوب‌گذاری در لوله‌های مشبک رخ داده باشد. در این روش، با استفاده از تکنیک‌های مختلف مانند نیتروپالس، رسوبات موجود در لوله‌ جدار و مشبک پاکسازی شده و مسیر ورود آب از آبخوان به چاه باز می‌شود.

 مزایای احیا چاه آب:

• هزینه کم‌تر نسبت به حفر چاه جدید
• زمان کوتاه‌تر برای اجرای عملیات

نکته: در صورتی که افت سطح آب زیرزمینی در منطقه مشهود باشد و ارتفاع ستون آب درون چاه به طور قابل توجهی کاهش یافته باشد، احیا چاه ممکن است راه حل مناسبی نباشد.

۲. کف‌شکنی:

به معنای عمیق‌تر کردن چاه موجود است. این روش می‌تواند در شرایطی که کاهش آبدهی به دلیل افت سطح آب زیرزمینی رخ داده باشد، راه حل مناسبی باشد. با کف‌شکنی، به لایه‌های آب‌دار عمیق‌تر دسترسی پیدا می‌کنیم و در نتیجه می‌توانیم آب بیشتری برداشت کنیم.

اما این روش با مخاطرات احتمالی همراه است که شامل:

• فرار آب: احتمال برخورد با لایه‌های سنگی (مثل شیست) یا شکستگی‌ها (مثل گسل) که منجر به هدر رفتن آب می‌شود.
• کاهش کیفیت آب: احتمال دسترسی به لایه‌های شور در اعماق بیشتر و اختلاط آب شور با آب شیرین چاه فعلی.
• توقف حفاری: احتمال برخورد با لایه‌های سنگی غیرقابل حفاری که منجر به توقف عملیات و هزینه‌های اضافی می‌شود.
• عدم افزایش آبدهی: احتمال حفاری در لایه‌های با پتانسیل آب‌دهی کم (مثل رس و مارن) که منجر به عدم افزایش آبدهی می‌شود.