نیتروپالس شامل یک شوک انفجاری نیتروژن است. هوای (نیتروژن) پرفشار در کسری از ثانیه آزاد می‌شود و موج ضربه‌ای قدرتمندی را ایجاد می‌کند. فرایند نیتروپالس در سرتاسر لوله جدار مشبک چاه اجرا می‌شود. این فرایند می‌تواند با تمرکز بر روی نواحی خاصی از لوله جدار به منظور افزایش دهش چاه بکار گرفته شود. رسوبات جدا شده با این فرایند، به عمق چاه سقوط می‌کنند و سپس توسط پمپ کف‌کش مانند پمپ‌های شفت-اسپایدر و یا با فرایند ایرلیفت به بیرون منتقل می‌شوند. پس از انجام فرایند نیتروپالس و شستشوی چاه با پمپ کف‌کش، ضروری است عملیات توسعه مجدد و شناسایی پارامترهای هیدرولیکی چاه انجام پذیرد تا علاوه بر تعیین میزان آبدهی چاه، میزان اثربخشی عملیات انجام شده مشخص گردد. در پایان، ویدیومتری نهایی برای مقایسه‌ی تصاویر ظاهری انجام می‌شود. گزارش نهایی شامل اطلاعات عملیات اجرایی، گزارش مشخصات هیدرولیکی جدید چاه و تصاویر ویدیومتری مقایسه‌ای می‌باشد و توسط کارشناسان ما در حوزه‌ی آب‌های زیرزمینی تحلیل و تفسیر می‌شود. عملیات نیتروپالس به دلیل استفاده از نیتروژن، به عنوان روشی دوستار محیط زیست شناخته می‌شود و دارای بیشترین تاثیر در میزان افزایش آبدهی چاه در مقایسه با سایر روش‌ها می‌باشد. همچنین به لحاظ مدت زمان اجرای کار، این روش قادر است در زمان چند ساعت، فرایند احیای چاه را به مرحله‌ی شروع عملیات شستشو و پمپاژ برساند.
موج ضربه‌ای به جدار چاه برخورد می‌کند، موجب ارتعاش جدار و گراول‌پک و سپس سست شدن رسوبات معدنی و باکتریایی می‌شود. آب به صورت جت پرسرعت توسط حباب هوای ایجاد شده به سمت مشبک‌ها و گراول رانده می‌شود. فشار آب موجب ترکیدن حباب و هدایت آن به سمت بالا می‌شود. خلاء ایجاد شده سبب می‌شود آب به داخل چاه جریان پیدا کند و همراه با خود، رسوبات جدا شده را به داخل چاه می‌آورد.
